I twoje dziecko może przygarnąć wypalonego programistę

Paweł, 37lat

Programista od 12 lat

Wypalać zacząłem się kilka miesięcy temu. Na początku ignorowałem problem.

"To co, że nie chce mi się programować w domu, to minie" myślałem

Ale nie mijało. Wracałem po pracy do domu i nie chciało mi się włączyć komputera. Jadłem obiad i czytałem książki. A 5 projektów OpenSource na GutHubie leżało odłogiem. Dziesiątki pomysłów spisanych gdzieś w czeluściach Evernote czekało i czekało na realizację

"Będę programował. Jutro" to kłamstwo padło częściej niż mogę zliczyć.

Nazywam się Paweł, mam 37 lat i jestem wypalonym programistą. Potrzebuję pomocy.

Nie bądź obojętny, wypaleni programiści są wszędzie

O syndromie wypalonego programisty słyszałem jeszcze na studiach i w opowieściach starszych kolegów z pracy. Uprzejmie kiwałem głową i mówiłem do siebie "Jestem młody, mnie to nie dotyczy. Wypalenie to może i dopadnie Seniora, ale nie mnie"

Jak się okazało, nie mogłem bardziej się mylić. Wystarczył jeden ciężki projekt i stało się. Nie mogłem już programować. Na samą myśl aż mnie skręcało.

Dziewczyna, kredyt mieszkaniowy, raty za samochód i ta ciągła presja sukcesu zawodowego. Więc wbrew sobie wstawałem rano i przez 8 godzin pisałem kolejne metody i testy jednostkowe. A ja chciałem tylko uciec od tego i wyjechać w Bieszczady. Dalej chcę...

Mam na imię Marcin i potrzebuję pomocy.

Marcin, 27lat

3 lata w zawodzie

Liczy się każdy gest!

Agnieszka, 31lat

Programistka od 9 lat

Zaczęło się niewinnie: "jasne, posiedzę w weekend i będzie na poniedziałek".

Później "oczywiście, posiedzę dłużej, w końcu robię to co lubię".

Projekt, zlecenie, fucha, kolejna fucha i chałtura na weekend. I tak 60-80 godzin tygodniowo. Piątek, świątek i niedziela.

Któregoś dnia nie mogłam już wytrzymać, w połowie dnia wstałam i wyszłam z biura. Dzwonili, nie odbierałam. Pisali maile, nie czytałam. Od 5 miesięcy jestem bezrobotna. W poniedziałek zaczynam nową pracę. Jako kelnerka...

Jestem Agnieszka i jestem wypalona. Potrzebuję pomocy.

Wypalenie zawodowe, syndrom wypalenia zawodowego, syndrom burnout – występuje, gdy praca przestaje dawać satysfakcję, pracownik przestaje się rozwijać zawodowo, czuje się przepracowany i niezadowolony z wykonywanego zajęcia, które niegdyś sprawiało mu przyjemność.

Jest to wynik stresu występującego na skutek przepracowania (...)

Składniki wypalenia:

emocjonalne wyczerpanie – uczucie pustki i odpływu sił wywołane nadmiernymi wymaganiami psychologicznymi i emocjonalnymi, jakie stawiała przed pracownikiem praca (bądź sam stawiał sobie takie nierealistyczne wymagania wobec własnych możliwości);

depersonalizacja – poczucie bezduszności, bezosobowości, cyniczne patrzenie na innych ludzi, obniżenie wrażliwości wobec innych;

obniżenie oceny własnych dokonań – poczucie marnowania czasu i wysiłku na swoim stanowisku pracy.

Źródło: Wikipedia